biR masuM aşkıN suÇu...

Yıllar sonra gördüm onu,yanağındaki o sevdiğim benleri aynen duruyordu,gözleri aynı koyulukta kahverengiydi.Garip bir duyguyla sarıldım çocukluk aşkıma, bir sokak lambasının altında.Değişen tek şey ses tonu olmuştu.Ona baktıkça çok eskiden tanıdığım birini görüyordum ama gözlerimi yere devirip sadece sesini duyunca bir yabancıyla konuşuyormuşum gibi hissediyordum.Aradan uzun seneler geçmişti,birbirimize ne soracağımızı bilemiyorduk.Havadan sudan başlayan sohbetimize mum ışığında film izleyerek ara verdik.Elektrikler kesilince tekrar sohbete koyulduk.Bu defa eskilerden konuşmaya başladık.Bizimki yarım kalan bir aşk hikayesiydi.Birbirimizin ilk aşkıydık.Kendimizi bildik bile birbirimizi severdik,hem de deliler gibi.Tam büyümeye başlamıştık ki,ayrıldık.Ve ayrıldığımızdan beri ilk defa konuşuyorduk.
Birlikte büyümüştük onunla.Saklambaç oynadığımız,birbirimizi kovaladığımız,sevgili olmaya çalıştığımız günler yaşamıştık.Sadece bir defa el ele tutuşmuştuk.Birbirimizin ilk aşkı olmamıza rağmen ilk öpücüklerimizi birbirimize vermemiştik.İçimizde fırtınalar kopsa da,deliler gibi birbirimizi istesek de hiç kavuşmamıştı ellerimiz,dudaklarımız,kollarımız…
Masumduk..........
Anılarımızı konuşurken yanan mumlar tek tek eriyordu.Mumlarla birlikte kızgınlıklar,itiraflar da eriyordu.Odayı cılız bir mum ışığı aydınlatırken birbirimize dokunuyorduk.Arkadaşça duygular ardına saklanmış çocukluk aşkının unutulmaz ve vazgeçilmez istekleriydi aslında bu dokunuşlar.En son mum da kendi alevlerinin sıcaklığına yenik düşünce dudaklarımız birleşmişti.Aklımda hep hata yaptığım düşüncesi olsa da kendimi alamıyordum dudaklarından.
Daha önce hiç birleşmemiş dudaklarımız ayrılmazken,bana bir zamanlar defalarca öptüğüm dudakların tadını hatırlatıyordu.Gençlik aşkımın dudaklarını.şakınlıkla gözlerimi açtığımda fark ettim aslında benim gençlik aşkı sandığım şey,çocukluk aşkımın solmuş bir siluetiymiş.
O gece iki büyük aşkım birleşmiş tek bir aşk olmuştu.Tek,gerçek ve daha büyük bir aşk.Artık gözlerimi kapatıp kendimi ona bıraksam bile, biliyordum onun benim yıllardır sevdiğim tek kişi olduğunu.
Kızgınlıkla içimin en derinlerine atıp,üzerine başka aşklar koydum sandığım gerçek sevgim,üzerindeki onca engele rağmen ortaya çıkıp eski yerine,kalbime yerleşmişti.Bu defa masum değildi ama,birini aldatmanın suçuna ortak oluyordu.İlk defa kollarında uykuya dalarken,sebep olduğum suçu unutmuş,gözlerimi rüyalara açmıştım.Sabah uyandığımda bıraktığım yerde buldum o suçluluk duygusunu.Çünkü çocukluk aşkımın,çocukluk aşkı olmayan bir aşkı vardı.6 senelik bir aşkı…O artık benim değildi ve hiçbir zaman benim olamazdı.
Geç kalmış öpücüklerimizi verdiğimiz o gece dudaklarımız birleşse de kalbimiz birleşememişti…