TUTSAK KELEBEK

Daha dün masama konmuştu;Yalnız geceme konuk,hüznüme ilaç, Kelebek.
Hoş geldin demeye kalmadı,rakı bardağından bezeme vazomdaki kırmızı gül’ün önüne yorgunluklarını seriverdi.üç günlük yoldan geldiği besbelliydi.-desenli kanatları vardı,
ressamların çizemeyeceği türden.desenlerini toparlayarak,derin bir aaah çekti.-titreyişinden anladım.
içimden seslendim ona; özgür kelebek diye.-nereden gelip,nereye gidersin? Bencileyin
gurbet gezginimisin? yoksa hüzne’mi düştü gönlün? -gülün kıymetini nereden bilirsin,Bülbül’le tanıştınmı’ki,feryad edersin, üç günlük ömründe neyledin?
Çok geçmedi aradan.-belki de böyle emreylemişti yaradan.Açtı kanatlarını göğe uçmak istercesine. - uç kelebek uuç dedim.senin adın "özgür kelebek" uç!
yook dedi! Özgürlüğüm senin bildiğin gibi değil; ben ışığa tutsak’ım dedi! ....vee cansızlaşan bedenini Gül’ün önüne serdi. Al...Hepsi senin olsun dedi.Gül ,kıpkırmızı kesildi!
-Utansa ağlayacak’tı.son kez titreyen,"ÖZGÜR KELEBEK" ömrünün hüznünü masama bıraktı.Gül’ün üstüne bir damla gözyaşı aktı. Ilgıt,Ilgıt....
.....ve anladım’ ki; ÖZGÜRLÜK,TUTKULARDA TUTSAK’tı..