Kavak Yelleri Şiir ve Mektuplar

[b][center]
Aslı:

Daha minicik bi kız çocuğuydum ne zaman başım sıkışsa bi yerden koşar gelir bana elini uzatırdın.
Uzattığın o el öyle yumuşacıktı ki kalbime dokundu. işte o minicik el o sevgi dolu bakışlar içime öyle işledi ki benimle birlikte büyüyüp kocaman oldu.
Artık bu sevgi içime sığmaz oldu deniz!
Günün birinde kapına gelip seni seviyorum diye bağırırsam kızma...

Anla ki sen benim tek aşkımsın..

Deniz:

Anladım yok
Çok Döndüm
Çok Dolaştım
Yok
En Güzeli senin gözlerin
Gözlerin çocukluğumuz kadar sıcak
Ve gözlerin kalan ömrümüz kadar derin
Dönenlere küsme sakın
Sen dünyaya küsebilirmisin?
Bil ki kimine göre baba ocağı
Kimine göre yar kucağı şu kürkçü dükkanı dediğin
Ve belkide her yolun sonunda sana dönmek
En güzel yani şu geçnliğin
Çünkü yok ki
Çok döndüm
Çok dolaştım yok
Ve bende anladım
Aslı varken surete gerek yok...

Deniz:

Ben seni sevdiğimde, İstanbul’a gün doğmamıştı, balıkçılar ağ atmamış, şairler henüz yatmamıştı. Neler yaşadık önce, ben seni ne çok sevdim. Bir İstanbul expresinden halliceydi kalbim. Ve bir yemini körelttim şimdi, yerine bir umudu biledim. Ve bir İstanbul expresinden halliceydi kalbim.

Efe:

Üstelik bilmiyordum Beşiktaş’tan Beyoğlu’na kaç saatte inilir. Aşk nerededir bu şehirde, hangi sokakta gezilir. Dedim ya, Ben seni sevdiğimde, İstanbul’a gün doğmamıştı. Gün doğmadan neler doğar, bunu gönlüm de ummamıştı. Uçakları hiç sevmem, trenden de vazgeçtim. İzmir’den İstanbul’a tam bir saatte geçtim.

Aslı:

Bir fincanın dibinde yarım kalmış aşkımsın. Acı bir kahve gibi uykumu kaçırmışsın. Gündüzüm gece oldu, tüm düşlerim seninle. Sensizlikte son bulur, her bir kabusumda.

Deniz:

Davetiyeler, odalar ve localar iki kişilik. Ya tek gidersin bir koltukta ya biletler iki kişilik. Ya tek kişiliktir bir yatak, ya yalnız yatılmaz iki kişilik.

Aslı:

Ya tek taraflıdır bir aşk, o da severse iki kişilik. Başka kaç kişiyi seversen sev, bir sevda yalnız iki kişilik.

Efe:
Hele baş başa bir akşamda masalar hep iki kişilik. peki sen kimsin dediler bana, dedim üçüncü tekil kişilik. Peki dostluk var mı dünyada, dedim dünya iki kişilik. Çocuktuk çoktuk oysa, çok üzgünüm şimdi.

Efe:

“pembe yalanlar”
Bize söylenmiş ilk yalan
Adamı ebe eden bir oyunda
Fasulyeden oynayışımızdır
Oysa bir bilsek ki bu daha ne ilk
Ne de son aldanışımızdır
Sonra birden leylekler kardeşlerimizi
Kuşlar kabahatlerimizi dile getirir
Soramayız bile anne söyle
Söyle bu pembe yalanlar nedendi
Büyüklerin bahanesi hep
Aklımızın ermeyişindendir
Ve bir gün bakarız ki
Zaten hayat koca bir oyun
Ne yaşımız ne aklımız ermekte
Ve her gün birileri yine
Her gün bir yerlerde birine
Pembe yalanlar söylemekte…